Toch ben ik na mijn opleiding MEAO met een administratief diploma op zak, bij de Rabobank terecht gekomen. Hier heb ik heel lang met plezier gewerkt. Een grote reorganisatie maakte dat ik verder ging kijken. Ik had al eens eerder ideeën voor een eigen winkeltje, maar durfde het roer toen nog niet om te gooien. Het was nog te vroeg. Na mijn outplacement traject waarin ik onderzocht wat bij mij past, kwam ik terecht in twee banen. Administratief werk voor een organisatie in corporate events en werk in een woonwinkel, iets dat ik heel erg leuk vond. In de Coronatijd kon ik deze baan helaas niet behouden. Mijn werk als administratief medewerker gelukkig wel, dus ik kwam maar deels in de WW. Dit was wél het moment dat ik besloot voor mezelf te beginnen, ook door de gesprekken met mijn werkcoach van het UWV en het ROZ.
Rond die tijd gingen we verhuizen en daar viel eigenlijk alles op zijn plek. Hier heb ik namelijk de ruimte om meubels op te knappen, een passie die er eigenlijk mijn hele leven al is. Ik sleepte altijd al meubeltjes overal vandaan, mee naar huis om op te knappen. Dit vanuit de gedachte dat het jammer is om oude, maar nog mooie spullen weg te gooien omdat ze kapot of beschadigd zijn. Zo werd mijn eigen bedrijf ‘OpKnapperd’ een feit.
Toen ik begon heb ik allereerst via een kennis contact gelegd met Jan, een oudere stoffeerder die was gestopt met zijn vak. Tijdens het telefoongesprek bleek dat hij niet alleen bereid was mij het vak te leren, maar ook dat ik zijn gereedschap mocht overnemen. Ik heb enorm veel van Jan geleerd en knapte vanuit mijn werkplaats al enkele meubeltjes met hem op.
Toch kwam er een moment waarop ik de behoefte voelde groeien om het ambacht nog beter te leren kennen, en zo meer vertrouwd te raken met wat ik deed door een diploma te behalen. Ik koos voor de parttime opleiding aan het Hout- en Meubileringscollege in Amsterdam. Als startend ondernemer is dat echter een behoorlijk besluit, ook gezien de kosten. Via het ROZ kwam ik gelukkig in aanraking met de scholingscheque van Twents Fonds voor Vakmanschap en met Yvonne, de loopbaanconsulent die mij begeleid heeft. Ik voerde goede gesprekken met haar, waardoor mijn zelfvertrouwen groeide. Ze heeft me echt het duwtje gegeven dat ik nodig had om het aan te durven en ervoor te gaan.
Ik heb inmiddels deze opleiding succesvol afgerond. Twee jaar lang toog ik elke zaterdag carpoolend naar Amsterdam, waar ik alle technieken heb geleerd die ik nodig heb voor het stofferen van banken, stoelen en andere meubels. Daarnaast was het onderdeel materiaalkennis ook erg fijn. Ik weet nu nog beter waarmee ik werk en hoe een stof zich gedraagt als ik ermee werk. De opleiding heeft me meer zekerheid gegeven. Ik durf nu te zeggen dat ik het kan. Natuurlijk brengt het me ook meer opdrachten voor ‘OpKnapperd’.
Uitgeleerd ben ik echter nog niet. Al tijdens de opleiding ben ik gestart met extra naailessen, zodat ik op het vlak van techniek en inzichten me verder kan ontwikkelen. Daarnaast ga ik vanaf februari weer één keer in de maand naar Amsterdam om nieuwe kennis te vergaren, mijn vakmanschap te verdiepen en te kunnen sparren met docenten en medestudenten.
Ik vind mijn werk buitengewoon fijn om te doen en dat maakt me dankbaar. Mensen echt iets meegeven is voor mij enorm waardevol. Iets unieks maken, waarvan ze elke dag blij worden als ze hun kamer binnenlopen. Een oud meubelstuk van iemand die overleden is weer opknappen, zodat de volgende generatie niet alleen verder leeft met de herinnering maar er ook plezier of gebruiksgemak van heeft. Of simpelweg van iets ouds weer iets nieuws maken, zodat het meubelstuk niet op de vuilnisbelt eindigt.
Veel kun je herstellen en weer mooi maken, ook de hedendaagse meubelen. Een bank kun je opnieuw opvullen en stofferen. Een kast kun je door restauratie een andere functie of look & feel geven. Er ontstaat eigenlijk een nieuw en uniek meubelstuk.
Ik haal zelf mijn stoffen regelmatig bij oud-stoffeerders en -meubelmakers. Op deze manier probeer ik duurzaam te werken. Ook zou ik graag aan de slag willen voor mensen die het niet zo breed hebben. Ik ben aan het nadenken hoe ik dat vorm kan geven. Misschien een soort van 'pay it forward' concept, waarbij klanten iets extra’s betalen zodat ik voor deze doelgroep kleine reparaties kan uitvoeren of meubels kan herstofferen. Een ander idee is dat ik samen met andere vakmensen een ruimte beschikbaar stel in Hengelo waar mensen zelf hun meubels kunnen opknappen en wij ze helpen. Zo maken we de wereld met elkaar een beetje mooier en duurzamer. Letterlijk!
