In de grafische industrie, waar ik altijd heb gewerkt veranderde er veel de afgelopen jaren. Waar je vroeger op de vakantiebeurs bijvoorbeeld met een rugzak folders naar huis ging, gaat hier alles nu via touchscreen en een QR code. Bijna alles gaat tegenwoordig digitaal. Dat mijn functie kwam te vervallen, is iets dat je in de loop der jaren dan ook wel aan ziet komen.
Direct na mijn uitwerkperiode ging ik voor het eerst in mijn leven naar een werkcoach van het Werkplein. Toen wist ik al dat ik me wilde omscholen naar rijinstructeur. Mijn plan B had ik al klaar. Letterlijk de richtingaanwijzer uit en een andere richting inslaan. Als accountmanager reed ik jaarlijks zo’n 40.000 kilometer per jaar. Ik kan goed met mensen omgaan, ik houd van rijden en van kennisoverdracht. Ooit dacht ik aan een baan als geschiedenisleraar. Geschiedenis leer ik ‘mijn leerlingen’ nu niet, autorijden wel.
Een neef met een eigen rijschool, voorzag me van de mogelijke opleidingen die ik hiervoor kon doen. De opleiding startte al vrij snel nadat ik gestopt was met werken. Drie weken om precies te zijn. Via het UWV heb ik me toen aangemeld voor een scholingscheque van Twents Fonds voor Vakmanschap, aangezien er bij het UWV geen opleidingspotje aanwezig was.
Ik kwam in contact met een loopbaancoach van één van de loketten van Twents Fonds voor Vakmanschap, namelijk Leerwerkloket Twente. De aanvraag heeft best wel wat werk gekost, dus het is fijn dat iemand je helpt en voorziet van alles dat nodig is, om de scholingscheque aan te vragen. Vanuit het UWV kreeg ik ontheffing van de sollicitatieplicht en kon ik beginnen aan de opleiding.
Helaas werd de eerste theorie dag in Zwolle, direct een online ZOOM lesdag door Corona.
En bleef dat ook gedurende de rest van de opleiding een feit. Dat is best pittig en het vergt behoorlijk wat extra discipline en doorzettingsvermogen. Na zoveel jaren werken, niet alleen een totaal andere richting inslaan en wennen aan weer studeren, maar daarnaast ook nog wennen aan Zoom, aan online les krijgen en het feit dat je je mede studenten enkel digitaal ziet. Gelukkig konden we via de groepsapp al onze ervaringen met elkaar delen. En elkaar ook ondersteunen. Dat was heel waardevol!
Momenteel werk ik bij Rijschool Witbreuk in de Hoeve met een proefplaatsing via het UWV. Ik heb hier ook stage gelopen. De praktijk is enorm leuk. Tijdens je opleiding leer je door verschillende cases veel over alle situaties die je tegen kunt komen, maar de praktijk is toch wel heel anders. Dat is ook een kwestie van wennen en uren maken. Het leuke is, om met zoveel verschillende leerlingen te werken. De stoere jongen, die al vanaf zijn 12e op de tractor rijdt tot nieuwe leerlingen die nog van toeten noch blazen weten. Elke les is anders. Als ik dan een volgende les zie wat al is blijven hangen, dan geeft me dat een goed gevoel en energie. Het zijn al die kleine mijlpaaltjes samen, die me veel voldoening geven. Waardoor ik met veel plezier in de auto zit en lesgeef.
Ook mijn eigen traject geeft me dat gevoel. Dit jaar word ik zestig. Vanuit een innerlijke drive en plezier wilde ik aan het werk blijven en in mezelf investeren door me om te scholen. Ik ben als mens gegroeid en veranderd door deze stap te maken. Je gaat uit je comfortzone en ontwikkelt jezelf. Ik heb alles in één keer gehaald. En ik vind het mooi dat ik mijn vader dit succesverhaal kan laten lezen. In zijn tijd waren deze mogelijkheden er niet. En was het vooral heel angstig als je ‘bij de deur’ kwam. Ik heb hem hier dan ook de afgelopen jaren op voorbereid, maar kan hem nu ook laten zien dat omscholing voor mij nieuwe mogelijkheden en toekomst betekent. Ook op mijn leeftijd. Hoe mooi is dat!
