Ik heb hiervoor 14 jaar als monteur gewerkt en de laatste 21 jaar als tekenaar constructeur voor de ontwikkelingsafdeling bij Stork Plastics Machinery. Nadat ik hier boventallig werd, ben ik met een loopbaancoach van MEPD aan de slag gegaan, hoe verder. Mijn coach vroeg mij of de mogelijkheid van omscholing tot praktijkbegeleider in het onderwijs iets voor mij zou zijn en aan het werk te gaan op een plek waar ik mijn kennis kon overdragen. Bij Stork klikte het altijd goed met de jongeren op de werkvloer. Ze kwamen vaak bij me om iets te vragen. Ik legde dan altijd het werk aan de kant om te helpen en gaf dan ook uitleg erbij, waarom iets op die manier in elkaar moest zitten. Ook heb ik vaak nieuwe jongens ingewerkt en stagiaires begeleid bij opdrachten. Dat vond ik altijd mooi om te doen, dus heb ik hier JA op gezegd en ben ik begonnen met de opleiding met inzet van een scholingscheque van Twents Fonds voor Vakmanschap.
Bij het Stedelijk Vakcollege in Enschede heb ik de bijbehorende stage gelopen van drie dagen per week. Maandelijks had ik een opleidingsdag en natuurlijk het nodige huiswerk en opdrachten om zelf te maken, naast de stage. Ik heb zowel op het vakcollege als tijdens de opleiding veel geleerd. Je kunt echt niet zomaar voor de klas staan. Je moet presentaties geven, proeflessen verzorgen en je leert ook van andere cursisten in de opleiding, die als onderwijsassistent werken bijvoorbeeld, uit ervaringen die zij opdoen. Ik moest groeien in mijn rol als het gaat om voor de groep te staan. Instructie geven 1 op 1 is toch heel anders. Ik ben van mezelf best wel bescheiden, ondanks dat ik ook wel veel organiseer rondom het carnaval in ons dorp en zanger ben van een band. Tijdens de opleiding heb ik echt geleerd om er te gaan staan. Je hebt ook meerdere rollen als instructeur. Je bent gastheer, presentator, didacticus, pedagoog, afsluiter en coach in één. En al die onderdelen leer je in de opleiding. Heel veel dingen doe je van nature al, andere dingen heb ik bijgeleerd.
Ook is het wennen na het werken in het bedrijfsleven om in een ander tempo te werken. Ik was gewend met deadlines te werken en nu kan ik de tijd nemen voor alle instructie die nodig is. Ik mis soms wel de aansluiting tussen onderwijs en arbeidsmarkt. Ze moeten hier bijvoorbeeld leren vijlen, maar in de praktijk zijn hier machines voor. Natuurlijk moeten ze de basis wel kennen. Maar om dat ook te leren aan kinderen die niet verder gaan in de metaal, kan volgens mij wel anders.
Inmiddels werk ik twee dagen bij een oud-collega als 3D tekenaar en ik werk drie dagen als instructeur praktijkonderwijs bij Twents Carmelcollege. Daar ben ik eerder dit jaar begonnen. Een erg mooie afwisseling zo. Ik vind het tekenen een prachtig vak en heerlijk om te doen, maar dat geldt ook voor het werk dat ik op school doe. Ik geniet ervan om de jongeren het gevoel mee te geven en te leren wat een stukje vakmanschap is. Je vertelt de leerlingen wat je meegemaakt hebt, hoe dingen in de praktijk of vroeger anders gingen. Daarmee geef je ze een stukje canvas waar ze dingen op kunnen plaatsen en daardoor beter kunnen begrijpen.
De verbinding met de leerlingen maken is iets wat ik echt leuk vind, heel waardevol. Je moet deze jongeren serieus nemen en een stuk vertrouwen geven. Naarmate je ze beter leert kennen, kun je ook steeds beter inspelen op de individuele behoefte. Dit werk is zoveel dankbaarder dan het bedrijfsleven. Het mooie is, dat je investeert in de jongeren en dat je ze door het jaar heen ziet groeien. Geen deadlines meer, maar ruimte om bijvoorbeeld wat meer onzekere leerlingen zelfvertrouwen mee te geven, door ze zelf dingen te laten doen en ze af en toe even een zetje te geven of te helpen, zodat ze met mooie werkstukken naar huis gaan waar ze trots op zijn. Hierdoor groeit het vertrouwen.
Eén van de dingen waarbij ik mijn werk als tekenaar ook heb ingezet voor school, is dat ik de werkstukken voor de leerlingen in 3D heb gezet, zoals een klapkrukje en een datumblok. Dat is voor hen makkelijker, zo zien ze het hele plaatje en het is een simpeler manier van bemating. Anders moeten ze een hele lap tekst lezen. En daar hebben sommige ook moeite mee bijvoorbeeld.
Ook heb ik me verdiept in de 3D printer die hier stond. Daarna heb ik één van de jongens zelf een ontwerp laten maken op de computer die hij via de printer kon realiseren. Fantastisch om te zien dat je iemand kunt stimuleren tot meer en kan laten inzien dat hij dat dus in zich heeft, terwijl hij zelf dacht van niet. Je plant zaadjes. Bij alle leerlingen. En wie weet wat het over jaren nog brengt als het nu nog geen bodem treft. Want dat kan ook. Wat ik de jongeren ook meegeef is, dat als je wat met de handen kunt, dan heb je altijd werk. Bovendien verdien je echt goed als je wat kunt. Je bent dan zelfredzaam.
Het is belangrijk om te blijven leren. Niet te stoppen als je eenmaal werkt. Je leert door te lezen over je vak, door dingen uit te proberen en je leert in de praktijk. Eigenlijk heb ik mezelf het 3D tekenen ooit aangeleerd thuis. Doordat ik zo lang in de praktijk had gewerkt, kon ik eenmaal in de tekenkamer goed meekomen en had ik heel veel voordeel, want ik wist exact wat ik tekende. Ik heb bij Stork de vervolgcursussen daarna gedaan. We werken waar ik nu werk als tekenaar, met Solid Works. Wederom heb ik mezelf dit eerst thuis aangeleerd. Mijn collega’s op school kende het programma niet en ik heb hen nu ook wegwijs gemaakt hierin. Ik blijf me zeker scholen. Vooral op het gebied van productkennis of tekenprogramma’s. Daarin bijblijven zodat de aansluiting naar de arbeidsmarkt er altijd is, is voor mij belangrijk. Net zoals het in het onderwijs belangrijk is om bij te blijven met de producten waar bedrijven ook mee werken en daarin te investeren.
