Ik heb allerlei banen gehad, waaronder lang bij een bakkerij gewerkt. Toen ik vier jaar geleden alleen kwam te staan, ging ik me meer en meer afvragen wat ik nu wilde. In die periode kwam ik er ook achter dat ik ADHD heb. Dat maakte dat ik ook anders naar scholing kon kijken. Dat school vroeger lastig was, lag dus ergens anders aan. Inmiddels heb ik ook bewezen dat ik het WEL kan. Ik ben nu kostwinner voor mijn gezin, met een diploma en een geweldige baan en dat is gewoon een heel goed gevoel. Alles wat ik heb gedaan en meegemaakt de afgelopen jaren heeft me hier gebracht. En moet je eens kijken waar ik nu sta!
Ik denk dat iedereen op deze leeftijd wel levensvragen gaat stellen. Mijn traject bij de loopbaancoach versnelde dat. Samen zijn we gaan kijken wat past bij mij. Uit alle testen die ik heb gemaakt kwam, zoals al wel vaker, dat ik iets creatiefs moest gaan doen. Voor mij was en is het belangrijk dat ik het creatieve kan combineren met het werken in een team van collega’s. Een vriendin van mij begon toen aan een opleiding tot onderwijsassistent en zo kwam ik ook op het idee. Samen met haar heb ik de versnelde opleiding van een jaar gedaan en inmiddels afgerond.
Voor de stageplek, die onderdeel is van de opleiding, kon ik terecht bij ‘t Genseler in Hengelo, praktijkonderwijs voor licht verstandelijk beperkte jongeren. Een leeftijd en een doelgroep waar ik graag mee wilde werken. Ik heb hier stage gelopen bij het vak CKV, culturele en kunstzinnige vorming. De opleiding voor onderwijsassistent is wel meer gericht op basisonderwijs. Ik moest dus vaak lesstof ombuigen om het passend te maken voor het voortgezet onderwijs en helemaal voor het speciaal onderwijs. Daar werd ik steeds handiger en creatiever in en hierin kreeg ik van de docent op de opleiding, maar vooral ook vanuit de stagebeleidster heel veel hulp. Een zeer kundige vakvrouw.
De periode van opleiding en stage was wel pittig. Vooral het weer leren ‘leren’ was echt een uitdaging. Ik heb ook een jaar lang best veel ingeleverd. Mijn kinderen ook, want ik moest mijn aandacht echt bij het leren en bij school hebben. En dat prioriteit maken. We hebben het dan ook samen gedaan.
Mijn gezin, familie en vriendinnen zijn supertrots. Ik ook natuurlijk. Vooral heel blij. Wat ik vaak terugkrijg als ik erover vertel is dat mensen dit echt bij mij vinden passen. En helemaal niet, zoals ik, verbaasd zijn dat ik dit heb gedaan en nu werk als onderwijsassistent. Ik dacht altijd dat ik niet slim genoeg was. School is niet mijn ding was mijn overtuiging, maar dat heb ik al die jaren ook meegekregen. Ik voelde altijd ergens wel, dat ik meer in mijn mars had, maar als me dit nu gezegd wordt, moet het nog altijd ook wel een beetje landen. Mijn onzekerheid is absoluut wegge-ebt in de opleiding. Door je cijfers, je ontwikkeling, de bevestiging van je stage en alles wat je doet, groeit je zelfvertrouwen. Focus en concentratie lukte nu ook wel. Dat geeft een ontzettend goed gevoel. Samen met mijn vriendin waren we de eerste cursisten, die klaar waren met de opleiding.
Via de directeur van de school waar ik stage liep, werd ik geattendeerd op een vacature, terwijl ik nog bezig was met mijn opleiding. Ik heb gesolliciteerd en werk nu in De buitenklas van het CT Storkcollege. Die zit op een andere locatie dan de rest van school. Het is maatwerkklas voor kinderen die het reguliere onderwijs niet kunnen volgen. Eigenlijk hebben ze een heel gewoon rooster van 9-14 uur met 3 uur theorie en de rest van de tijd activiteiten. Daarvoor ben ik ook aangenomen, om die uren creatief in te vullen. Ik vind er echt alles leuk aan en zit helemaal op mijn plek. Het vertrouwen van - en de verbinding met de kinderen, vind ik heel fijn en daar word ik heel blij van.
Ik heb geen idee wat het me verder nog gaat brengen maar ik weet dat wat ik nu doe, mij van nature goed afgaat. Het klopt met wie ik van binnen ben, 100%. Ik denk wel dat ik daar nog wat meer verdieping in kan aanbrengen. Ik wil graag meer leren nog over het pedagogische aspect bij kinderen, zodat wat ik nu ook veel op gevoel doe, nog meer kan onderbouwen. En dat wat ik dan weer leer, met gevoel weer in de praktijk kan brengen. Ik weet dat ik meer energie krijg dan ooit en ik kan alleen maar denken: ik wil meer. En als ik dit heb gekund, kan ik gewoon meer, dat voel ik ook. Dat moet dan toch ook lukken. Als ik iets doe waar mijn passie ligt, dan gaat leren bijna vanzelf lijkt het wel. Al die jaren ervoor was ik op zoek naar dat gevoel en nu is het er.
Ik had deze opleiding niet zonder de scholingscheque van Twents Fonds voor Vakmanschap kunnen doen. Een volgende opleiding ook niet, waarbij ik ook wel denk aan een hbo-opleiding. Ik heb voldoende vertrouwen gekregen doordat ik nu MBO 4 heb gedaan. Toen ik klaar was, dacht ik dan ook: na MBO komt HBO, niet te lang over nadenken, moeilijk doen kan altijd nog. Dat moet gewoon ook lukken!
