Geef niet op!

En van daaruit volgt automatisch weer de volgende. Dit is iets wat ik niet alleen tegen mezelf zeg maar dit wil ik ook meegeven aan andere mensen in mijn omgeving of aan mensen die nadenken over het zetten van een stap richting scholing. Ga gewoon starten, het komt goed. Soms val je om, maar je staat altijd weer op. Geef het tijd. En als je soms een moment neemt en terugkijkt, dan zie je altijd dat je al een heel eind gekomen bent. Je kunt natuurlijk niet alles tegelijkertijd leren, dus ga stap voor stap en geef alles de tijd. Zo heb ik het ook gedaan.

Ik ben in 2009 naar Nederland gekomen met het idee om hier te gaan werken. Er was toen al een tekort in de zorgsector en ik wilde graag meer en andere werkervaring opdoen na het afronden van mijn opleiding tot verpleegkundige in Turkije. Hiervoor moest ik allereerst de Nederlandse taal leren. Verder ben ik direct begonnen met Nederlandse rijles, waarmee ik mijn Turkse rijbewijs om kon zetten naar een Nederlands rijbewijs en waardoor ik mobieler was. Ik vond werk in de dagopvang en maakte veel uren als vrijwilliger bij een educatiecentrum. In deze periode leerde ik ook mijn echtgenoot kennen en na ons trouwen twee jaar later, kregen we kinderen, wat tijdelijk zorgde voor een andere focus.

In 2018 zijn we naar Twente verhuisd. Hier ben ik samen met een taalcoach drie keer in de week heel intensief aan het werk gegaan om mijn Nederlands te verbeteren. Ook vond ik een baan als verzorgende IG bij de thuiszorg. Ik heb heel veel geleerd in de drie/vier jaar dat ik hier gewerkt heb, maar ik wilde nog steeds heel graag de stap maken naar de verpleging en weer op mijn oude niveau werken. Het werk als verpleegkundige kent nu eenmaal andere taken, handelingen en verantwoordelijkheden. Bovendien voel ik mezelf goed als ik dit werk kan doen. Ik pas goed op een plek, waar ik met mensen kan werken en zieken de verzorging mag geven die ze nodig hebben.

Mijn motto is niet opgeven waar je van droomt. Dus ik ben op onderzoek uitgegaan hoe ik dit aan moest pakken. Ik heb allereerst mijn HBO diploma verpleegkunde om laten zetten naar een Nederlands diploma. Om als verpleegkundige in Nederland aan de slag te mogen heb ik een BIG registratie nodig. Hiervoor volg ik nu een aanvullende opleiding op advies van de CBGV van Ministerie van Volksgezondheid. Deze is vooral praktijk georiënteerd en bestaat uit een stage van twaalf maanden, verdeeld over zes maanden GGZ (geestelijke gezondheidszorg) vier maanden VVT (Verpleeg- en Verzorgingshuizen en Thuiszorg) en drie maanden bij een revalidatiecentrum. Deze stageplekken moet je zelf realiseren. Ik heb de zes maanden GGZ afgerond bij Mediant en ben momenteel bijna klaar met vier maanden VVT bij Liberein in Enschede. Hierna volgen nog drie maanden stage bij Liberein, maar dan op een andere locatie waar revalidatie aangeboden wordt.

Ik ben een doorzetter. Soms zie ik echt wel even de bodem, maar ik geef niet op. Vandaag is misschien een slechte dag, maar morgen kan het anders zijn. Ik denk positief. Natuurlijk is het soms best een uitdaging om mijn stage te combineren met schoolgaande kinderen. Ook krijg ik geen salaris, maar een stagevergoeding en leven we vooral van het inkomen van mijn echtgenoot, zolang ik bezig ben met deze opleiding. Hij steunt mij echter volledig en is net zoals mijn omgeving trots op mij.

Ik heb al veel geleerd de afgelopen twee stages. De cultuur en werkwijze is natuurlijk anders dan in Turkije en het is belangrijk om je dit eigen te maken. Daarnaast is jezelf ontwikkelen goed voor iedereen. Zowel in je werk als privé. Soms probeer ik nieuwe dingen uit, maar net zoals iedereen, heb ik niet overal aanleg voor. Wel voor het spelen van piano, wat ik graag doe, net zoals lezen. Ook daarin ontwikkel ik mijzelf, net zoals nu in mijn werk in de zorg, een talent dat door mijn vader al jong bij mij werd opgemerkt. Ik probeer dit ook mijn kinderen mee te geven, dat ze op zoek gaan naar hun talent en dit ontwikkelen. Iets doen waar je aanleg voor hebt en je je goed bij voelt is heel belangrijk.

Nog even en dan ben ik klaar met deze opleiding en kan ik aan het werk in een mooie baan als verpleegkundige. Voor mij is dit heel belangrijk omdat ik zelfredzaam wil zijn en wil bijdragen. Ik ben dankbaar voor de scholingscheque van Twents Fonds voor Vakmanschap die het mede mogelijk maakt deze studie te kunnen doen, want de opleiding is best duur. Ik kan met deze bijdrage mijn droom waarmaken. En vertel nu vriendinnen en andere mensen in mijn omgeving ook over de scholingscheque om hen ook te stimuleren zichzelf te ontwikkelen en een stap te maken.