Ik ben nu iets meer dan 3 jaar bezig en ik moet nog heel veel leren voor ik een volwaardig vakman ben, maar ik kan steeds meer. En naarmate ik meer kan, kan ik ook ander type opdrachten aan op de werkvloer. Daar groei ik nu nog in. Mede doordat ik mezelf blijf scholen.
Mijn werkgever Metal Machinebouwers stimuleert dat ook en heeft samen met mij gekeken wat een passende volgende stap is op het gebied van scholing. Voordat ik aan deze opleiding begon, heb ik eerst drie jaar de opleiding tot draaier gevolgd en liep ik stage bij Metal Machinebouwers. Sinds vorig jaar werk ik er. Vaak ben je draaier of frezer. Maar bij Metal Machinebouwers, zijn we nu ook bezig met een nieuwe machine waar je tijdens het draaien ook kunt frezen. Door na mijn opleiding tot draaier nu een opleiding tot frezer te volgen, ben ik straks multi inzetbaar. En dat is niet alleen leuk, dat is ook gewoon handig. Ik weet steeds meer, kan meer dingen zelfstandig doen en hoef niet elke keer de hulp van anderen te vragen.
Op de werkvloer is geen dag hetzelfde. Er komt niet veel standaardwerk voor in onze werkplaats, maar vooral speciale opdrachten. Elke dag is een uitdaging met nieuwe en verschillende dingen. We doen reparaties, maken onderdelen en prototypes. Je moet ook wel goed onderlegd zijn in wat je doet, want je werkt hier niet in aantallen, niet in standaard series. Soms komt een opdracht opnieuw voorbij en als je het de vorige keer goed hebt aangepakt, dan kun je het de tweede keer ook weer zo toepassen. Ze gaan bij mijn werkgever, uit van de kracht van de man achter de machine. We mogen zelf bepalen hoe we dingen maken. Deze opleiding helpt natuurlijk enorm, om dit ook te kunnen. Ik weet zelf steeds meer en kan alles vaker zelf doen, goed doen en steeds sneller doen. Omdat ik nu de juiste kennis en ervaring heb en het toe weet te passen.
Op het werk heb ik in het begin veel geoefend met mijn opdrachten. Soms ging ik wel eens naar mijn collega’s, die al frezer zijn, om iets te vragen. Of ik ging op mijn werk kijken op de machine wat de maten waren bijvoorbeeld, zodat ik deze van daaruit kon invoeren in de computer op school. De programmering op de machines op het werk was soms wel anders dan bij STODT, maar zo heb ik er wel veel van geleerd.
Ik was al gewend aan het ritme van 1 dag naar school en 4 dagen werken. Ook dat je zelf goed moet inplannen, wat je wanneer doet. Ik had allemaal verschillende opdrachten. Die moest ik zelf doorlopen en uitvoeren. Eerst de standaarddingen en als ik die onder de knie had, dan kwam er een moeilijkheidsgraad bij. Omdat ik in mijn eentje achter de machine stond, kon ik vaak veel opdrachten achter elkaar programmeren en de dag erna kon ik het dan uitvoeren. Hiervoor keek ik welke opdrachten een beetje hetzelfde waren en dan pakte ik die achter elkaar door. Een goede planning maken en overzicht hebben is wel een must!
Binnen mijn vriendengroep zijn we allemaal wel bezig met scholing. Jezelf ontwikkelen is dan ook heel normaal. En we willen allemaal volgende stappen maken. Voorlopig ben ik echter wel even klaar. Eerst nu in praktijk brengen wat ik geleerd heb. Wel ga ik nog een aantal cursussen erbij volgen op specifiek gebied. Natuurlijk zal automatisering in de toekomst ook een grote rol gaan spelen, maar vakmanschap verdwijnt nooit. Daarom blijf je je ook ontwikkelen. Soms denkt iemand in mijn omgeving wel eens dat mijn werk saai is. Dan laat ik het zien op YouTube en dan begrijpen ze vaak pas echt wat ik doe. Ik kwam met dit vak in aanraking doordat ik in mijn jeugd veel mensen om mij heen had, die in de techniek werkten. Ik wilde sowieso wat met mijn handen doen en niet leren uit de boeken. Ik kan alleen maar zeggen, dat als het jou ook iets lijkt, ga vooral overal kijken of het wat voor je is. Mijn ervaring is dat veel technische bedrijven open dagen hebben en daar kun je je prima oriënteren.
Mijn werk is leuk. Geen dag is hetzelfde. En ik kan steeds meer! Mede door de opleiding die ik het laatste jaar gedaan heb. Met dank aan de bijdrage van mijn werkgever en de scholingscheque van Twents Fonds voor Vakmanschap.
